Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ / ksanthakis@enet.gr / Μέσα & media / Κυρ. ΕλευθεροτυπίαΝέα από την Ελλάδα και τα δημοτικά της ραδιόφωνα δεν υπάρχουν, οπότε ας μεταφερθούμε καλύτερα στην Ουζουμπούρου, όπου κυριολεκτικά βράζει ο τόπος.
Εκεί λοιπόν, στο λεκανοπέδιο πρωτευούσης της λαϊκής δημοκρατίας, ένας ραδιοσταθμός με ιστορία ανακάλυψε μια εξαιρετικά πρωτότυπη μέθοδο για να αμείβει κάποιους από τους δημοσιογράφους του ξεπερνώντας τους σκοπέλους του μπάτζετ και της δεοντολογίας. Πώς το κατάφερε; Τους είχε εντάξει στους «προμηθευτές», μαζί με διάφορες εταιρείες, επιχειρήσεις, διαφημιστικές και διαφημιζομένους και τους χαρτζιλίκωνε εξτρά άνευ προβλημάτων. Στη σχετική λίστα με τα «Υπόλοιπα Προμηθευτών» που κυκλοφορεί δεξιά-αριστερά (και δεν αμφιβάλλω ότι λίαν συντόμως θα βρει το δρόμο της προς τα blogs) περιλαμβάνεται μια σειρά από ενδιαφέροντα ονόματα, με τις «υποχρεώσεις» του ραδιοσταθμού απέναντί τους να κυμαίνονται από το κυματάκι του επιεικώς αστείου (π.χ. 1.845,26 ευρώ) έως το τσουνάμι του πολύ σοβαρού (π.χ. 55.240 ευρώ).
Επί τη ευκαιρία, μιας και μιλάω για την Ουζουμπούρου και τη ραδιοφωνία της, να σημειώσω ότι σε έναν άλλο, εξίσου ιστορικό σταθμό, είχε εφευρεθεί μια πρωτοποριακή μέθοδος για να χορηγούνται κάθε είδους εξτραδάκια. Οπως έχω γράψει και παλαιότερα, η μέθοδος αυτή είχε να κάνει με το θρυλικό «ντενεκεδάκι». Πράγμα το οποίον σε ορισμένους από τους ιεροκρυφίως αμειβόμενους προκαλούσε έναν σχετικό προβληματισμό (έως ανατριχίλα...), αλλά υπερίσχυε των αισθημάτων τους η αθάνατη ρήση του Βεσπασιανού: «Pecunia non olet»!
Για τη συνέχεια, πάμε μια βόλτα στο χώρο των περιοδικών, όπου έχει σκάσει ένας σχετικός πανικός με τη συνεχιζόμενη πτώση των διαφημιστικών εσόδων. Εκεί λοιπόν, δύο από τους «παίκτες» της αγοράς είπαν τις μεγάλες κουβέντες της εβδομάδας. Ο πρώτος δήλωσε ευθαρσώς: «Αν συνεχιστεί η πτώση της διαφήμισης, ώς τον Ιούνιο θα έχουμε βάλει λουκέτο». Και ο δεύτερος, σαν να τον άκουσε, τόνισε: «Αν συνεχιστεί η πτώση της διαφήμισης, ώς τον Ιούνιο θα κάνω μερικές πολύ ενδιαφέρουσες αγορές». Είναι αυτό που.... λέει η βρετανική παροιμία: Σε καιρούς ευημερίας, φτιάχνεις περιουσία. Σε καιρούς κρίσης, γίνεσαι μεγιστάνας.
Παρεμπιπτόντως, πριν από δέκα μέρες ακριβώς πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση ανάμεσα σε έναν περιοδικατζή και σε έναν ισχυρό (και εξόχως σατανικό) άνθρωπο του τύπου. Οσοι πέρναγαν έξω απ' το γραφείο του δευτέρου, ορκίζονταν ότι καθ' όλη τη διάρκεια της συζητήσεως ακουγόταν ευκρινώς το άσμα «Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή»...
